Naast India moeten Vietnam en Cambodja wel koploper zijn in het aantal te vervoeren mensen per rijdend voertuig. Zo passen er in Vietnam makkelijk 5 gezinsleden en een hond op een motobike en zie je in Cambodja gerust 10 mensen in een tuktuk. Als je hier al van opkijkt, probeer dan eens de taxi van Kep naar Sihanoukville. Ik denk dat we een nieuw record hebben gevestigd door met 12 mensen en 2 kippen! een tocht van twee uur in een stationwagen hebben uitgezeten. Als je wilt weten hoe dat eruit ziet, check ff de foto met de kippen....
Ondanks dat de lokale bus je verzekert van een eigen stoel is de weg nog gemaakt uit het stenen tijdperk (letterlijk) waardoor de gemiddelde snelheid zakt naar 20 km/u. Soms vliegen we de lucht in als we over geasfalteerde stukken rijden. Niet van vreugde, maar omdat er gigantische gaten in het wegdek zitten. Toch haalt de buschauffeur dan de respectabele snelheid van 80 km/u. Niet voor lang overigens want geregeld hebben we een aanvaring met een stel verdwaalde koeien die midden op de weg staan. Zodra de bus ergens stopt rennen hordes verkopers van stokbrood, maiskolven of fruit je tegenmoet, ondanks dat de stop-over pal voor een wegrestaurant is. Toiletten zijn hierbij nog de alom bekende gaten in de grond en op toiletpapier hoef je niet te rekenen. Het onboard entertainment system in de kleurrijke bus bestaat uit Cambodjaanse comedy, waarvan de onderbroeken humor zelfs nog in de bus achter ons te horen is. En in dit land is vol nog niet vol; als er nieuwe passagiers mee willen en er zijn geen stoelen meer dan worden plastic krukjes ingezet.
Desondanks is het een geweldige ervaring om het land door te crossen per bus. Je bent omringd door talloze rijstvelden, gebergten, smalle landweggetjes die leiden naar houten hutjes, palmbomen zover je kan kijken.....Zeker als de schemering inslaat, en het landschp wordt belicht door een roze lucht, is dit de beste manier om het land te ontdekken. Alles is zo prachtig, zo in haar waarde gelaten. Op zo'n moment voel ik me echt gelukkig en heb ik niets anders nodig dan me, myself and my Ipod. Op zo'n moment voel ik totale vrijheid, hoef ik me nergens zorgen over te maken. Hoef ik alleen maar uit het raam te kijken en te bedenken dat de wereld ook zoveel schoonheid heeft om van te genieten.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten