How Much??

Terwijl ik er normaal gesproken niet echt problemen mee heb dat Vietnamezen me voor een Vietnamees aanzien, was er zaterdagavond weer een uitzondering op de regel. Met een aantal Nederlanders die in Ho Chi Minh city (Saigon) werken ben ik op stap geweest naar alle discotheken die een expat van binnen gezien moet hebben. In een van die discotheken kwam er een oudere, strak in het pak gestoken Vietnamees naast ons dansen (eerder schuifelen). Pakt hij mij ineens bij de arm en zijn openingszins luidde als volgt: HOW MUCH???

Ik kijk hem aan met grote ogen natuurlijk, sta op het punt om me beledigd te voelen totdat ik me besef dat we omringd zijn door dit soort meisjes 'van lichte zeden' en dat ik helemaal niet zoveel afwijk van de gemiddelde hoer op de dansvloer. Mijn antwoord: "I'm not here for business, I'm here for fun!" en ik ga weer verder met dansen......toch jammer, zou wel willen weten hoeveel ik nou waard was geweest.....scheelt misschien weer 2 maanden eten....

Over werk gesproken......ik heb in mijn plaats een arme Vietnamees gisteravond werkgelegenheid verschaft.....in principe ben ik tegen geld geven aan bedelaars want dan houd je een werkwijze in stand wat alleen maar werkt voor de korte termijn. Echter, deze Vietnamees (net als de 'gids' die ik in Hanoi ben tegengekomen) heeft me al 2 dagen de stad te laten zien (lees:de goedkope plekjes te laten zien) en in ruil daarvoor trakteer ik hem soms op een kopje koffie (dat hier immens duur is btw, dus hij mag niet klagen). Hij heeft best treurig verhaal; hij slaapt op straat en probeert rond te komen door toeristen af en toe mee te nemen naar bezienswaardigheden. Dan krijgt hij af en toe een maaltijd of een biertje (hij prefereert trouwens een biertje). Werken kan hij niet want na een dronken bui in slaap te zijn gevallen op een bankje buiten, is zijn paspoort gestolen. Hij moet nu terug naar Hue om een nieuw paspoort te laten maken maar dat kan hij niet betalen. Zelfs de busrit ernaartoe is te duur. Dus hij is aangewezen op de hoteleigenaresse (beetje vreemd dametje, volgens mij al 105 jaar oud) die hem in ruil voor kleine klusjes ook wat te eten geeft. Gisteren zijn we goedkoop (en aangelengd met water) biertje wezen drinken en ik vroeg hem wat hij nou heel graag zou willen hebben. Hij vertelde me dat hij een schoenenpoetsdoos met schoensmeerproducten zou willen hebben omdat hij dan wat geld kan verdienen om eten te kopen en wellicht zelfs een kamer kan betalen.

Natuurlijk is de kans groot (ben ook niet achterlijk) dat hij de doos met volledige inhoud verkoopt aan een andere sloeber en van het geld drank of drugs gaat kopen, maar toch vind ik dit een goede investering in de economie en in zijn zelfstandigheid. Ik ben met hem meegegaan naar de supermarkt en heb alle benodigde ingredienten eigenhandig gekocht (zodat ik weet waar ik voor betaal). Ik heb hem wel op het hart gedrukt dat ik hem nu het vertrouwen heb gegeven dat hij iets gaat werken om geld te verdienen. En dat ik heel erg teleurgesteld zou zijn als hij er andere dingen (geen nuttige dingen dus) mee gaat doen. In de Vietnamese cultuur is trots en ' saving face' erg belangrijk dus ik heb hem hiermee wel meteen flink op zijn moraal gedrukt (soort stok achter de deur zeg maar). Bovendien, de doos met volledige inhoud is niet eens meer dan 3 gin-tonic in de discotheek dus dat heb ik er wel voor over....toch ladiesnight morgen...free booze...yeah!!! Dus ik hoop dat ik hem hiermee de handvatten heb gegeven om verder te kunnen, toen we terug bij het hotel waren zag ik dat een andere gast met precies dezelfde doos onder zijn arm liep (wel dirty as hell maar hij had er wel een) waardoor ik het idee heb dat hij me niet helemaal in t ooitje neemt. En anders, tja wat zou ik doen in die positie?

Mijn begeleide stadstour in Saigon is ten einde, ik heb inmiddels mijn plekjes wel gevonden. Dat zou ik ook wel hebben gedaan zonder mijn lokale ' gids' , maar juist de gesprekken die ik met hem heb gehad zijn een meerwaarde geweest voor het begrip van de levensomstandigheden hier. En mijn gevoel zegt dat een schoenenpoetsdoos wel eens een verandering kan betekenen voor die levensomstandigheden......